Αποσπασματικές και αψυχολόγητες οι κινήσεις στο χώρο της υγείας υποστηρίζει ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ

Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά δεκάδες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας μίλησε ο πρόεδρος του ΚΕΕΕ & ΕΒΕΑ Κωνσταντίνος Μίχαλος στο πλαίσιο της εκδήλωσης "Ρευστότητα -ομόλογα & επιπτώσεις στις εταιρείες ιατροτεχνολογικών ειδών και φαρμάκων". Αναλυτικά ανέφερε τα εξής:

«Κυρίες και Κύριοι,

Θέλω κατ’ αρχήν να σας καλωσορίσω στο ΕΒΕΑ και να σας ευχαριστήσω που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας. 

Η σημερινή εκδήλωση, έχει στόχο να αναδείξει τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους λειτουργία δεκάδες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας. 

Προβλήματα που δημιουργούν ακόμη και ζήτημα επιβίωσης για πολλές από αυτές.

 

Εύλογα μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί, μόνο οι επιχειρήσεις του κλάδου της υγείας αντιμετωπίζουν πρόβλημα; 

Όχι βέβαια, αλλά πρέπει να επισημάνω ότι για την ελληνική οικονομία και απασχόληση οι επιχειρήσεις της υγείας είναι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας. 

Απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους, στην πλειοψηφία τους υψηλού μορφωτικού επιπέδου, συμβάλλουν σημαντικά στα δημόσιά έσοδα μέσα από τη φορολόγησή τους, επενδύουν εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση για να προσφέρουν καινοτόμα φάρμακα και υπηρεσίες, ενώ σημαντικός αριθμός από αυτές έχει εξαγωγικό προσανατολισμό. Επιπλέον, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος τους στη συνεχή εκπαίδευση του στελεχιακού δυναμικού που απασχολείται στον τομέα της υγείας. 

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι σημαντικό να διασφαλίσουμε ότι οι εταιρείες αυτές θα συνεχίσουν να λειτουργούν στη χώρα μας. 

Κι ότι θα γίνει από πλευράς Πολιτείας ότι είναι δυνατόν για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που ταλανίζουν σήμερα το χώρο. Προβλήματα που οφείλονται όχι μόνο στην οικονομική κρίση, αλλά και στα αλλεπάλληλα περιοριστικά μέτρα και στην παροιμιώδη αδυναμία του κράτους να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. 

Όπως γνωρίζετε, εδώ και δύο χρόνια, ο χώρος της υγείας αποτελεί τον υπ’ αριθμό ένα στόχο της εφαρμοζόμενης κυβερνητικής πολιτικής, στο πλαίσιο της περικοπής των δημοσίων δαπανών και της μείωσης του ελλείμματος. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο για τη φαρμακευτική δαπάνη και μόνο για το 2012 έχει προβλεφθεί εξοικονόμηση πόρων ύψους 1,1 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό αποτελεί το ένα τρίτο της συνολικής εξοικονόμησης, ύψους 3,3 δισ. ευρώ, που η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να επιτύχει εντός του τρέχοντος έτους. Δηλαδή, ένας μόνον κλάδος δημοσίων δαπανών που αντιστοιχεί μόλις στο 1,8% του ΑΕΠ, καλείται να καλύψει το 33% των πόρων που καλείται να εξοικονομήσει η χώρα. 

Κανείς, προφανώς, δεν αμφισβητεί ότι ο χώρος της υγείας χρειάζεται αναμόρφωση. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι οι δαπάνες υγείας είναι υπερβολικά υψηλές σε σχέση με τις αντίστοιχες άλλων ευρωπαϊκών χωρών και κυρίως σε σχέση με την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχεται στους ασφαλισμένους πολίτες. Κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη περιορισμού αυτών των δαπανών και το συνολικό εξορθολογισμό του συστήματος, ώστε να λειτουργεί πιο αποδοτικά. 

Ωστόσο, τα μέτρα που έχουμε δει να εφαρμόζονται την τελευταία διετία κάθε άλλο παρά υπηρετούν αυτό το στόχο. 

Αντί μιας συνολικής και συντονισμένης μεταρρυθμιστικής προσέγγισης, η οποία θα εντοπίζει τις πραγματικές εστίες σπατάλης και θα καταπολεμά τα πραγματικά αίτια διόγκωσης των δαπανών, βλέπουμε να εφαρμόζονται αποσπασματικές και αψυχολόγητες κινήσεις. 

Κινήσεις που υπηρετούν τις επικοινωνιακές ανάγκες της πολιτικής ηγεσίας των Υπουργείων Υγείας και Απασχόλησης και βασίζονται στη λογική της προχειρότητας και της ισοπέδωσης. 

Αυτή η λογική δεν συναντάται μόνον στο χώρο της υγείας, έχει χαρακτηρίσει σχεδόν το σύνολο των παρεμβάσεων στην οικονομία. 

Αντί να μειώσουμε και να νοικοκυρέψουμε το κράτος, αυξάνουμε τους φόρους. 

Αντί να περιορίσουμε την κακοδιαχείριση και την αναποτελεσματικότητα στη δημόσια διοίκηση, μειώνουμε οριζόντια μισθούς και συντάξεις. 

Αντί να καταπολεμήσουμε τα δεκάδες εμπόδια στην ανταγωνιστικότητα, περικόπτουμε τα ημερομίσθια.
Αντί να ψάξουμε που πραγματικά «αιμορραγεί» ο χώρος της υγείας, στοχοποιούμε επιχειρηματικούς κλάδους με μέτρα που προκαλούν έμφραγμα στη λειτουργία του συστήματος και αφάνταστη ταλαιπωρία στους πολίτες, ενώ οδηγούν σε αδιέξοδο χιλιάδες επιχειρήσεις και εργαζομένων.

Η προχειρότητα των πολιτικών που αποφασίζονται, αποδείχθηκε περίτρανα πριν λίγες μέρες. Όλοι θυμόμαστε πόση έμφαση δόθηκε από το Υπουργείο Υγείας στο μέτρο της συνταγογράφησης της δραστικής ουσίας, κι όχι του φαρμάκου. Πόσες προσδοκίες καλλιεργήθηκαν για μεγάλη εξοικονόμηση πόρων από το νέο αυτό μέτρο. 

Που καταλήξαμε; Να ακυρωθεί η εφαρμογή του μέτρου λίγες μόλις ώρες από την έναρξη ισχύος του, αφού το σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να υποστηρίξει τη συνταγογράφηση δραστικής ουσίας, παρά μόνον φαρμάκου. 

Δυστυχώς, αυτή την προχειρότητα στο σχεδιασμό την πληρώνουν τα εκατομμύρια ασφαλισμένων, οι λειτουργοί της υγείας και οι επιχειρήσεις του κλάδου. 

Όμως, πέρα από τη γνωστή προχειρότητα και την έλλειψη σχεδιασμού, οι επιχειρήσεις του χώρου της υγείας πλήττονται θανάσιμα κι από μια άλλη μεγάλη και διαχρονική παθογένεια: από την πρακτική του ελληνικού κράτους να συσσωρεύει χρέη προς τους προμηθευτές του, τα οποία στη συνέχεια αδυνατεί να αποπληρώσει. 

Αυτό βεβαίως δεν ισχύει μόνο στο χώρο της υγείας. Είναι γνωστό ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τις επιχειρήσεις ξεπερνούν σήμερα τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ, προκαλώντας τεράστια προβλήματα στην αγορά. 

Την ίδια ώρα βεβαίως, το κράτος εξακολουθεί να απαιτεί από τις επιχειρήσεις να είναι συνεπείς στις δικές τους υποχρεώσεις, που έχουν αυξηθεί εξοντωτικά λόγω των αλλεπάλληλων φορολογικών αυξήσεων, των έκτακτων εισφορών κτλ. 

Οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι εταιρείες ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού υπέστησαν πρόσφατα την κορύφωση αυτής της παράνοιας, με το «κούρεμα» των ομολόγων που είχαν υποχρεωθεί να δεχθούν, έναντι των εκκρεμών οφειλών του κράτους. 

Στην περίπτωση αυτή, παίχτηκε θα έλεγα ένα ακόμη «θέατρο του παραλόγου». Γιατί τα ομόλογα που είχαν εκδοθεί το 2010 με τον ν.3867 προφανώς δεν αποτελούσαν επενδυτική επιλογή των εταιρειών - προμηθευτών του Δημοσίου. Ήταν, αντίθετα, μια «υποχρεωτική διευκόλυνση» προς το κράτος, με δεδομένη την έκταση των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας. Ήδη από την έκδοσή τους, οι προμηθεύτριες εταιρείες είχαν υποστεί μείωση της ονομαστικής αξίας των απαιτήσεών τους. Γιατί τα ομόλογα κάλυπταν ληξιπρόθεσμες οφειλές από το 2007 ως το 2009, με ορίζοντα εξόφλησης το 2013 δηλαδή σχεδόν μια τετραετία μετά και μάλιστα άτοκα. 

Ουσιαστικά το Κράτος απαίτησε από τις εταιρείες να χρηματοδοτήσουν με τα δικά τους κεφάλαια τη λειτουργία του συστήματος υγείας όλα αυτά τα χρόνια. 

Κι αφού το επέβαλε αυτό, όταν ήρθε η ώρα της πληρωμής, άλλαξε και πάλι τους κανόνες 

Κι έρχεται τώρα να «κουρέψει» ακόμη περισσότερο τα συγκεκριμένα ομόλογα. Έρχεται να αντιμετωπίσει τις εταιρείες που τα κατέχουν ως κερδοσκόπους επενδυτές, κι όχι ως συνεργάτες που τους χρωστά για προϊόντα και υπηρεσίες που του παρείχαν. 

Συμπεριφέρεται ως κράτος μπαταχτσής, χωρίς να προβλέπει καμία εξαίρεση για το γεγονός ότι η απόκτησή αυτών των ομολόγων από πλευράς εταιρειών δεν ήταν μια επιχειρηματική επιλογή, αλλά μια πράξη που στην ουσία είχε επιβληθεί από το ίδιο το κράτος. 

Οι συνέπειες αυτής της παράλογης και άδικης αντιμετώπισης είναι σημαντικές. 

Είναι σημαντικές για τις ίδιες τις εταιρείες και τους εργαζομένους τους, αφού για πολλές από αυτές το «κούρεμα» των ομολόγων θα αποτελέσει τη χαριστική βολή. 

Είτε τα είχαν ενεχυριάσει έναντι τραπεζικού δανεισμού, είτε όχι, η απομείωση της ονομαστικής αξίας τους θα δημιουργήσει τεράστιες πιέσεις στη ρευστότητά τους, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν αναγκαστικά σε συρρίκνωση, ακόμη και σε κλείσιμο – με ό,τι συνεπάγεται αυτό για το προσωπικό τους, για τους προμηθευτές τους, αλλά και για τον εφοδιασμό και τη λειτουργία των νοσοκομείων. 

Όμως, εξίσου αρνητικές είναι οι συνέπειες για την ελληνική οικονομία: για την αξιοπιστία της και για τις προοπτικές να βγει κάποια στιγμή από την κρίση. Έχουμε τονίσει επανειλημμένα ότι, όσο η χώρα θα εξακολουθεί να φέρει το στίγμα της αφερεγγυότητας και της αναξιοπιστίας, θα έχει ελάχιστες ελπίδες ανάκαμψης. 

Είναι γνωστό ότι το κράτος δεν θα είναι σε θέση να δανειστεί από τις αγορές για πολλά χρόνια. Και θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί η ευρύτερη δυσπιστία που επικρατεί σήμερα απέναντι στην ελληνική οικονομία. 

Η προσπάθεια αυτή, δυστυχώς, υπονομεύεται εκ των έσω με κινήσεις όπως το «κούρεμα» των απαιτήσεων ενός ολόκληρου κλάδου προμηθευτών. 

Ποιά πολυεθνική εταιρεία θα συνεχίσει να επενδύει στη χώρα μας, ποια εταιρεία θα προσφέρει στους πολίτες αυτής της χώρας καινοτόμα φαρμακευτικά προϊόντα που αυξάνουν το προσδόκιμο ζωής, γνωρίζοντας ότι δεν θα πληρώνεται για τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες που προμηθεύει στο κράτος; 

Πόσοι θα τολμήσουν, γενικότερα, να αναλάβουν επενδυτικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί η επένδυσή τους να κινδυνεύσει από μια απόφαση του κράτους; 

Ο τομέας της υγείας στην Ελλάδα νοσεί βαθιά εδώ και δεκαετίες. Δυστυχώς όμως, αντί να θεραπεύεται, οδηγείται σε πλήρη διάλυση εξαιτίας των επιλογών της Πολιτείας. Επιλογών που αποβαίνουν σε βάρος των πολιτών, σε βάρος της ελληνικής οικονομίας, σε βάρος επιχειρήσεων και εργαζομένων. 

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, καλούμαστε να υποστηρίξουμε δυναμικά τις θέσεις μας και να διεκδικήσουμε προϋποθέσεις επιβίωσης. Καλούμαστε να πείσουμε τους αρμοδίους, ότι δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική μεταρρύθμιση, εάν δεν ακουστούν και δεν ληφθούν υπόψη και οι ανάγκες και οι προτάσεις της αγοράς. 

Καλούμαστε – κυρίως – να παλέψουμε ενάντια στη λογική της στοχοποίησης. Ενάντια σε μια βαθιά ριζωμένη νοοτροπία, που θεωρεί ότι η επιχειρηματικότητα πρέπει εξ ορισμού να αποτελεί αντίπαλο και όχι σύμμαχο της Πολιτείας και της κοινωνίας. 

Σ’ αυτή την προσπάθεια, είμαστε αποφασισμένοι ως ΕΒΕΑ να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις».

Πηγή: www.capital.gr