Είδος υπό εξαφάνιση η εγχώρια παραγωγή φαρμάκων

Δραματική έκκληση απευθύνει την ύστατη ώρα η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) αναφορικά με τα -καταστροφικά για την εγχώρια παραγωγή- μέτρα που ευαγγελίζεται το νέο Μνημόνιο. Και αυτό γιατί αντίθετα με κάθε λογική εξοικονόμησης και εξορθολογισμού των δαπανών, τα μέτρα που προσπαθούν να επιβάλλουν οι Τροικανοί «φίλοι» μας στοχεύουν αποκλειστικά στην εξαφάνιση της εγχώριας παραγωγής και την περαιτέρω προστασία και αύξηση των εισαγόμενων αναδεικνύοντας εαυτούς σε στυγνούς αντιπρόσωπους των μεγαλοεισαγωγέων φαρμάκων.

Τουλάχιστον η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να ενδιαφέρεται για το γεγονός ότι το αποτέλεσμα των περσινών αλλεπάλληλων μειώσεων τιμών εξανεμίστηκε, σε λίγους μήνες από την υποκατάσταση σε ποσοστό που ξεπέρασε το 40%. Κάτι που όλοι πλέον παραδέχονται ότι αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία των αυξημένων δαπανών όπως τονίστηκε πρόσφατα από τον ΕΟΦ.

Θα έπρεπε να ενδιαφέρονται επίσης για το δραματικά ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο φαρμάκων που φθάνει τα τελευταία χρόνια τα 3 δις €, μέγεθος που αποτελεί την πλέον απτή απόδειξη της εξάρτησης της χώρας από τα εισαγόμενα φάρμακα.

 Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία παράγει φάρμακα τα οποία εξάγονται στο σύνολο σχεδόν του δυτικού κόσμου, διατηρεί με νύχια και δόντια τις θέσεις εργασίας, παρουσιάζει κέρδη, προσφέρει στο κράτος φορολογικά έσοδα, προχωρά σε επενδύσεις, δραστηριοποιείται στην έρευνα και δημιουργεί προστιθέμενες αξίες σε μια Ελλάδα που δεν παράγει σχεδόν τίποτα πλέον.

Ας απαντήσει κάποιος τώρα στα ερωτήματα: 

• Γιατί στο νέο Μνημόνιο προβλέπονται μειώσεις πάνω από 40% στις τιμές των φθηνών off-patent φαρμάκων αφήνοντας ουσιαστικά αλώβητα τα πρωτότυπα που αφορούν στο 70%(!) της φαρμακευτικής δαπάνης προβλέποντας μειώσεις μόνο 8%. Η προκλητική αυτή διακριτική μεταχείριση έχει ήδη προκαλέσει μεγάλο σάλο και καταγγέλλεται ως τεράστιο σκάνδαλο.
• Η συνταγογράφηση με δραστική αποτελεί ή όχι μέτρο κατευθυνόμενης ενίσχυσης και προστασίας των νεότερων εισαγόμενων φαρμάκων; Ενισχύει ή όχι την ούτως ή άλλως προνομιακή σχέση και τους διαύλους επικοινωνίας των πολυεθνικών με την ιατρική κοινότητα;
• Η τόσο διαφημισμένη πρόθεση ενίσχυσης του μεριδίου αγοράς των γενοσήμων σημαίνει ή όχι το στρώσιμο του χαλιού για την άλωση της αγοράς από τις πολυεθνικές γενοσήμων;
• Γιατί ο Έλληνας υπουργός υγείας ομιλεί π.χ. για τα γενόσημα εξ Ινδιών, όταν γνωρίζει τις δυνατότητες της εγχώριας εθνικής φαρμακοβιομηχανίας, όταν γνωρίζει τα περί του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο φαρμάκων, όταν γνωρίζει τις συνέπειες της καταστροφικής αυτής πολιτικής που θα εξαφανίσει ότι ελληνικό απέμεινε στο χώρο της υγείας;

Ας σταματήσει επιτέλους ο αποπροσανατολισμός, ο εμπαιγμός και οι πειραματισμοί.

Στην Ελληνική φαρμακοβιομηχανία αντιστοιχεί μόλις το 18% της φαρμακευτικής δαπάνης των ασφαλιστικών ταμείων και λιγότερο από 10% της φαρμακευτικής δαπάνης των νοσοκομείων. Η εστίαση στο γενόσημο αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά αίτια αύξησης της δαπάνης, που δεν είναι άλλα από την άνευ ορίων και όρων διείσδυση των νέων ακριβών εισαγομένων φαρμάκων στο σύστημα. Η πίεση στα φθηνά φάρμακα απλώς επιτείνει τη διείσδυση αυτή.

Αυτή λοιπόν την οριακή στιγμή, έπειτα από δύο χρόνια εξαντλητικής συζήτησης, έπειτα από την κατάθεση εκ μέρους μας, κοστολογημένων μέχρι κεραίας προτάσεων, έπειτα από τη σημαντική συνεισφορά της φαρμακοβιομηχανίας στην εξοικονόμηση προκειμένου να πιαστεί ένας αυθαίρετος και εξωφρενικός στόχος (και αυτό το γνωρίζουν καλά οι φίλοι μας από την Εσπερία) θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν δικαιολογίες. 

Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.