Κρίσιμα ερωτήματα προς την Τρόικα και την Κυβέρνηση θέτει η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας

Μονομερή επίθεση στο ελληνικό επώνυμο φάρμακο απαιτεί η Τρόικα για να μειώσει ακόμα περισσότερο τη συνεχώς μειούμενη φαρμακευτική δαπάνη, διακυβεύοντας και την επάρκεια των φαρμάκων, και την επιβίωση του εγχώριου παραγωγικού ιστού. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κείμενο με τα μέτρα που αξιώνει η Τρόικα συμπίπτει σε πολλά σημεία ακριβώς με αυτά που προτείνουν εδώ και καιρό οι μεγαλοεισαγωγείς. 

Πέρα από τη αδιανόητη μεταχείριση που επιφυλάσσει η Τρόικα στις τιμές των γενοσήμων που αποτελούν μόλις το 18% της δαπάνης, επαναφέρεται η απαίτηση για συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία. Η συζήτηση αυτή είναι σαφώς προσχηματική, καθόσον από την πλευρά μας, οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες, δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους οι εμπειρογνώμονες και τεχνοκράτες της Τρόικας, παραβλέπουν το γεγονός ότι το μέτρο αυτό εφαρμόζεται υποχρεωτικά μόνο σε 2 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σημειώνοντας καθολική αποτυχία. Επίσης δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί η Τρόικα δείχνει να αγνοεί το ρόλο της υποκατάστασης στην διαμόρφωση της δαπάνης, όταν ακόμα και τα στοιχεία των πωλήσεων του 2011, έτος όπου τα φθηνά φάρμακα πιέστηκαν να γίνουν ακόμα φθηνότερα, δείχνουν ότι έχουμε οδηγηθεί σε σημαντική υποκατάσταση από νεώτερα ακριβότερα.

Ερωτούμε ακόμα μια φορά την κυβέρνηση και του εκπροσώπους της Τρόικας: 

1. Αγνοείτε πως οι ιατροί θα προτιμήσουν να συνταγογραφήσουν ένα φάρμακο που γνωρίζουν, αντί κάποιας δραστικής ουσίας με άγνωστο για αυτούς θεραπευτικό αποτέλεσμα που πιθανότατα θα επιλεγεί από τον φαρμακοποιό;
2. Αγνοείτε ότι αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα τη στροφή της συνταγογραφίας σε νεώτερα, προστατευμένα με πατέντο ακριβότερα φάρμακα και σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα την αύξηση της δαπάνης;
3. Ποιο το όφελος από ένα μέτρο που αφήνει στο απυρόβλητο το τμήμα της δαπάνης που προκαλείται από τα πρωτότυπα φάρμακα; Στην περίπτωση αυτή όπου δηλαδή δραστική ουσία και εμπορική ονομασία συμπίπτουν, το μέτρο της συνταγογράφησης με δραστική δεν έχει κανένα νόημα!
4. Δεν σας ενδιαφέρει η δημιουργία μονοπωλίου στην φαρμακευτική ενημέρωση και προώθηση από τις πολυεθνικές εταιρίες των πρωτότυπων φαρμάκων, αφού δεν θα υπάρχει κίνητρο για την προώθηση των γενοσήμων;
5. Παραβλέπετε τη δημιουργία ολιγοπωλίου μέσω των εξευτελιστικών τιμών και των πρακτικών dumping που διαλύουν τον ανταγωνισμό όπως άλλωστε συνέβη και στον πρόσφατο πιλοτικό διαγωνισμό της ΕΠΥ;
6. Αδιαφορείτε για την αθρόα εισαγωγή γενοσήμων που παράγονται σε χώρες χαμηλού κόστους κάτι που θα θέτει τις υπηρεσίες του ΕΟΦ σε κατάσταση διαρκούς συναγερμού;
7. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τυχόν παρενέργειες σε ρυθμισμένους ασθενείς, λόγω της αλλαγής της φαρμακευτικής θεραπείας τους; Πως είναι δυνατό η ευθύνη της θεραπείας να πάψει να ανήκει στο γιατρό;
8. Γιατί να επιβαρυνθεί ο Έλληνας ασθενής – και ιδιαίτερα ο χρόνιος – ο οποίος προκειμένου να μη ρισκάρει και προσπαθώντας να εξασφαλίσει σταθερότητα στη φαρμακοθεραπεία του, θα επιλέξει το επώνυμο φάρμακο που εμπιστεύεται αυτός και ο γιατρός του, καταβάλλοντας ο ίδιος το αντίτιμο του φαρμάκου;

Και τέλος η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας ερωτά, ποιος επιθυμεί τη διάλυση της εγχώριας/ εθνικής φαρμακοβιομηχανίας και γιατί αγνοούνται με τόσο επιδεικτικό τρόπο οι συνέπειες από αυτή την προοπτική; Ποιος λοιπόν απεργάζεται την:

• Εξώθηση μεγάλου μέρους των 8.500 εργαζομένων στην ανεργία,
• Απώλεια φορολογητέας ύλης και εισφορών,
• Υποβάθμιση της εξαγωγικής δραστηριότητας (σε 60 χώρες σήμερα),
• Μόνιμη πλέον εξάρτηση από τα εισαγόμενα φάρμακα,
• Εξαφάνιση της ελληνικής τεχνογνωσίας που αποκτήθηκε με κόπο,
• Παρεμπόδιση της αναπτυξιακής πορείας της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας τη στιγμή που όλες οι μελέτες την αναδεικνύουν σε βασικό αναπτυξιακό μοχλό;

Γιατί αγνοούνται οι προτάσεις μας για τον τρόπο με τον οποίο θα επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης στο 2012 χωρίς να οδηγηθούμε σε διάλυση; 

Θεωρούμε ότι ήρθε η ώρα όπου η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της ανεξάρτητα από τα κίνητρα όσων καραδοκούν να αλώσουν την αγορά του φαρμάκου. Ο στόχος της εξοικονόμησης αποτελεί μέλημα όλων μας. Όμως η εξοικονόμηση αυτή δεν μπορεί να αποτελεί και πάλι θέμα που αφορά μόνο τη φαρμακοβιομηχανία. Θα πρέπει να υπάρξει κατανομή μεταξύ των υπόλοιπων δαπανών υγείας ενώ και ο τρόπος που θα υλοποιηθεί η δέσμευση αυτή, αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης, της ελληνικής κυβέρνησης.